چگونه به درستی از پالس اکسی متر برای اندازه گیری اکسیژن استفاده کنیم؟

پالس اکسی متربرای ارزیابی وضعیت اکسیژن بیماران در محیط‌های بالینی مختلف استفاده می‌شود و به تجهیزات نظارتی رایج‌تر تبدیل شده است.نظارت مستمر و غیر تهاجمی اشباع اکسیژن هموگلوبین در خون شریانی را فراهم می کند.هر موج پالس نتیجه خود را به روز می کند.

پالس اکسیمترها اطلاعاتی در مورد غلظت هموگلوبین، برون ده قلبی، کارایی اکسیژن رسانی به بافت ها، مصرف اکسیژن، اکسیژن رسانی یا کفایت تهویه ارائه نمی دهند.با این حال، آنها فرصتی را فراهم می کنند تا فوراً متوجه انحرافات از سطح پایه اکسیژن بیمار شوید، به عنوان یک سیگنال هشدار اولیه برای پزشکان برای کمک به جلوگیری از عواقب اشباع شدن و تشخیص هیپوکسمی قبل از وقوع osis.

پیشنهاد شده است که افزایش استفاده ازپالس اکسی متربه طور کلی بخش ها می توانند آن را به اندازه دماسنج رایج کنند.با این حال، گزارش شده است که کارکنان دانش محدودی در مورد عملکرد تجهیزات دارند و اطلاعات کمی از اصل کار تجهیزات و عواملی که ممکن است بر خوانش ها تأثیر بگذارند، دارند.

در مقایسه با کاهش هموگلوبین، پالس اکسیمترها می توانند جذب طول موج های خاص نور در هموگلوبین اکسید شده را اندازه گیری کنند.خون اکسیژن دار شریانی به دلیل توده هموگلوبین اکسیژن دار موجود در آن قرمز است که به آن اجازه می دهد طول موج های خاصی از نور را جذب کند.کاوشگر اکسیمتر دارای دو دیود ساطع نور (LED) در یک طرف پروب است که یکی قرمز و دیگری مادون قرمز است.کاوشگر روی قسمت مناسبی از بدن، معمولاً نوک انگشت یا لاله گوش قرار می گیرد و LED طول موج نور را از طریق خون شریانی تپنده به ردیاب نوری در طرف دیگر پروب منتقل می کند.اکسی هموگلوبین نور مادون قرمز را جذب می کند.کاهش هموگلوبین منجر به نور قرمز می شود.خون شریانی ضربان دار در سیستول باعث می شود هموگلوبین اکسیژن دار به بافت جریان یابد و نور مادون قرمز بیشتری جذب کند و نور کمتری به ردیاب نور برسد.اشباع اکسیژن خون میزان جذب نور را تعیین می کند.نتیجه به یک نمایشگر دیجیتالی از اشباع اکسیژن بر روی صفحه نمایش اکسی متر پردازش می شود که با SpO2 نشان داده می شود.

تولید کنندگان و مدل های زیادی پالس اکسی متر وجود دارد.بیشتر آنها نمایشگر شکل موج دیجیتال بصری، نمایش ضربان شریانی و ضربان قلب قابل شنیدن و حسگرهای مختلف را متناسب با سن، اندازه یا وزن ارائه می دهند.انتخاب بستگی به تنظیماتی دارد که از آن استفاده می کند.همه پرسنلی که از پالس اکسی متر استفاده می کنند باید عملکرد و استفاده صحیح آن را درک کنند.

تجزیه و تحلیل گاز خون شریانی دقیق تر است.با این حال، پالس اکسیمتری برای اکثر اهداف بالینی به اندازه کافی دقیق در نظر گرفته می شود، زیرا محدودیت هایی که شناخته شده است.

وضعیت بیمار - برای محاسبه تفاوت بین مویرگ ها و مویرگ های خالی، اکسیمتری جذب نور چند پالس (معمولاً پنج) را اندازه گیری می کند.به منظور تشخیص جریان خون ضربان دار، باید پرفیوژن کافی در ناحیه تحت نظارت انجام شود.اگر نبض محیطی بیمار ضعیف باشد یا وجود نداشته باشد،پالس اکسی مترخواندن نادرست خواهد بودبیمارانی که بیشتر در معرض خطر هیپوپرفیوژن هستند، بیمارانی هستند که دچار افت فشار خون، هیپوولمی و هیپوترمی هستند و آنهایی که دچار ایست قلبی هستند.افرادی که سرماخوردگی دارند اما هیپوترمی ندارند ممکن است در انگشتان دست و پا دچار انقباض عروقی شده و جریان خون شریانی را مختل کنند.

اگر پروب خیلی محکم ثابت شود، ممکن است ضربان های غیر شریانی تشخیص داده شود که باعث ایجاد ضربان های وریدی در انگشت می شود.نبض وریدی نیز به دلیل نارسایی قلب در سمت راست، نارسایی سه لتی و پیچش کاف فشار خون بالای پروب ایجاد می شود.

آریتمی قلب می تواند باعث نتایج اندازه گیری بسیار نادرست شود، به خصوص اگر کمبود قابل توجهی در راس/استخوان وجود داشته باشد.

رنگ‌های داخل وریدی که در آزمایش‌های تشخیصی و همودینامیک استفاده می‌شوند ممکن است باعث تخمین‌های نادرست از اشباع اکسیژن شود که معمولاً پایین است.اثرات رنگدانه پوست، یرقان یا افزایش سطح بیلی روبین نیز باید در نظر گرفته شود.

استفاده صحیح از اندازه گیری پالس اکسیمتری نه تنها شامل خواندن صفحه نمایش دیجیتال، بلکه بیشتر نیز می شود، زیرا همه بیماران با SpO2 یکسان دارای محتوای اکسیژن یکسان در خون نیستند.اشباع 97 درصد به این معنی است که 97 درصد از کل هموگلوبین در بدن با مولکول های اکسیژن پر شده است.بنابراین، اشباع اکسیژن باید در زمینه سطح هموگلوبین کل بیمار توضیح داده شود.یکی دیگر از عواملی که بر قرائت اکسی متر تأثیر می گذارد، نحوه اتصال محکم هموگلوبین به اکسیژن است که ممکن است با تغییرات در شرایط مختلف فیزیولوژیکی متفاوت باشد.