SpO2 چیست؟

اخیراً پالس اکسیمتری (SpO2) توجه روزافزون مردم را به خود جلب کرده است زیرا برخی از پزشکان توصیه می کنند که بیماران مبتلا به COVID-19 سطح SpO2 خود را در خانه کنترل کنند.بنابراین، برای بسیاری از مردم منطقی است که بپرسند "SpO2 چیست؟"برای اولین بار.نگران نباشید، لطفاً ادامه مطلب را بخوانید و ما شما را راهنمایی می کنیم که SpO2 چیست و چگونه آن را اندازه گیری کنید.

SpO2 مخفف اشباع اکسیژن خون است. بزرگسالان سالم معمولاً 95 تا 99 درصد اشباع خون دارند و هر مقدار کمتر از 89 درصد معمولاً باعث نگرانی است.

پالس اکسی متر از دستگاهی به نام پالس اکسیمتر برای اندازه گیری میزان اکسیژن در گلبول های قرمز استفاده می کند.دستگاه شما را نمایش می دهدSpO2به عنوان درصدافراد مبتلا به بیماری های ریوی مانند بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، آسم یا ذات الریه، یا افرادی که به طور موقت تنفس در طول خواب قطع می شوند (آپنه خواب) ممکن است سطح SpO2 کمتری داشته باشند.پالس اکسیمتری می‌تواند قابلیت‌های هشدار اولیه را برای بسیاری از مشکلات مرتبط با ریه فراهم کند، به همین دلیل است که برخی از پزشکان توصیه می‌کنند بیماران COVID-19 خود را به طور منظم SpO2 خود را کنترل کنند.به طور کلی، پزشکان اغلب SpO2 را در طول معاینات ساده اندازه گیری می کنند، زیرا این یک راه سریع و آسان برای شناسایی مشکلات بالقوه سلامت یا رد سایر بیماری ها است.

اگرچه از دهه 1860 شناخته شده بود که هموگلوبین جزء خون است که اکسیژن را به کل بدن منتقل می کند، اما 70 سال طول می کشد تا این دانش به طور مستقیم در بدن انسان اعمال شود.در سال 1939، کارل متس یک پیشگام از پالس اکسیمترهای مدرن را توسعه داد.او دستگاهی اختراع کرد که از نور قرمز و مادون قرمز برای اندازه گیری مداوم اشباع اکسیژن در گوش انسان استفاده می کند.در طول جنگ جهانی دوم، گلن میلیکان اولین کاربرد عملی این فناوری را توسعه داد.برای حل مشکل قطع برق خلبان در حین مانورهای ارتفاع بالا، او یک اکسیمتر گوش (اصطلاحی که خودش ابداع کرد) را به سیستمی متصل کرد که مستقیماً اکسیژن را به ماسک خلبان می‌رساند، وقتی که میزان اکسیژن خون خیلی پایین می‌آید.

تاکو آئویاگی، مهندس زیستی نیهون کوهدن، اولین پالس اکسیمتر واقعی را در سال 1972 اختراع کرد، زمانی که سعی داشت از گوش اکسیمتر برای ردیابی رقت رنگ برای اندازه‌گیری خروجی ضربان قلب استفاده کند.او هنگام تلاش برای یافتن راهی برای مبارزه با آرتیفکت های سیگنال ناشی از نبض سوژه، متوجه شد که نویز ناشی از نبض کاملاً ناشی از تغییرات در جریان خون شریانی است.پس از چندین سال کار، او توانست دستگاهی با دو طول موج بسازد که از تغییرات جریان خون شریانی برای اندازه گیری دقیق تر میزان جذب اکسیژن در خون استفاده می کند.Susumu Nakajima از این فناوری برای توسعه اولین نسخه بالینی موجود استفاده کرد و آزمایش را بر روی بیماران در سال 1975 آغاز کرد. در اوایل دهه 1980 بود که Biox اولین پالس اکسیمتر تجاری موفق را برای بازار مراقبت های تنفسی منتشر کرد.تا سال 1982، Biox گزارش هایی دریافت کرد مبنی بر اینکه تجهیزات آنها برای اندازه گیری اشباع اکسیژن خون بیماران بیهوش در طول عمل جراحی استفاده شده است.این شرکت به سرعت شروع به کار کرد و شروع به توسعه محصولاتی کرد که به طور خاص برای متخصصان بیهوشی طراحی شده بودند.عملی بودن اندازه گیری SpO2 در طول جراحی به سرعت تشخیص داده شد.در سال 1986، انجمن بیهوشی آمریکا، پالس اکسیمتری حین عمل را به عنوان بخشی از استاندارد مراقبت خود پذیرفت.با این پیشرفت، پالس اکسی متر به طور گسترده در بخش های دیگر بیمارستان ها مورد استفاده قرار گرفت، به ویژه پس از عرضه اولین پالس اکسی متر نوک انگشتی خودکفا در سال 1995.

به طور کلی، متخصصان پزشکی می توانند از سه نوع تجهیزات برای اندازه گیری استفاده کنندSpO2یک بیمار: چند کاره یا چند پارامتری، مانیتور بیمار، پالس اکسیمتر کنار تخت یا دستی یا پالس اکسیمتر نوک انگشتی.دو نوع اول مانیتور می توانند به طور مداوم بیماران را اندازه گیری کنند و معمولاً می توانند نموداری از تغییرات اشباع اکسیژن در طول زمان را نمایش داده یا چاپ کنند.اکسیمترهای Spot-Check عمدتاً برای ثبت عکس فوری از میزان اشباع بیمار در یک زمان خاص استفاده می شوند، بنابراین این اکسی مترها عمدتاً برای معاینه در کلینیک ها یا مطب پزشکان استفاده می شوند.