اشباع طبیعی اکسیژن 97 تا 100 درصد است و افراد مسن معمولاً سطح اشباع اکسیژن کمتری نسبت به جوانان دارند.برای مثال، فردی بالای 70 سال ممکن است سطح اشباع اکسیژن در حدود 95 درصد داشته باشد که سطح قابل قبولی است.
توجه به این نکته ضروری است که میزان اشباع اکسیژن بسته به سلامت فرد می تواند بسیار متفاوت باشد.بنابراین، درک خوانش‌های پایه و فیزیولوژی زمینه‌ای مرتبط با شرایط خاص برای محاسبه سطوح اشباع اکسیژن و تغییرات در این سطوح مهم است.
افرادی که چاق هستند یا از بیماری های ریوی و قلبی عروقی، آمفیزم، بیماری مزمن انسدادی ریه، بیماری قلبی مادرزادی و آپنه خواب رنج می برند، سطح اشباع اکسیژن کمتری دارند.استعمال دخانیات بر دقت پالس اکسیمتری تأثیر می‌گذارد، جایی که SpO2 کم یا کاذب زیاد است، بسته به اینکه آیا هایپرکاپنی وجود دارد یا خیر.برای هیپرکاپنیا، تشخیص بین اکسیژن خون و مونوکسید کربن (ناشی از سیگار کشیدن) برای یک پالس اکسیمتر دشوار است.هنگام صحبت کردن، اشباع اکسیژن خون ممکن است کمی کاهش یابد.اشباع اکسیژن خون بیماران کم خونی ممکن است طبیعی باقی بماند (به عنوان مثال، 97٪ یا بیشتر).با این حال، این ممکن است به این معنی نباشد که اکسیژن کافی وجود دارد، زیرا هموگلوبین در افراد مبتلا به کم خونی برای حمل اکسیژن کافی کافی نیست.کمبود اکسیژن در حین فعالیت ممکن است در بیماران مبتلا به کم خونی بارزتر باشد.
سطوح نادرست اشباع هیپوکسیک ممکن است مربوط به هیپوترمی، کاهش خونرسانی محیطی و سردی اندام ها باشد.در این موارد، یک پالس اکسی متر لاله گوش یا گاز خون شریانی سطوح اشباع اکسیژن دقیق تری را فراهم می کند.با این حال، گازهای خون شریانی معمولاً فقط در مراقبت‌های ویژه یا شرایط اضطراری استفاده می‌شوند.
در واقع، محدوده SpO2 که اکثر مشتریان معمولا قبول می کنند 92-100٪ است.برخی از کارشناسان توصیه می کنند که سطوح SpO2 حداقل 90 درصد می تواند از آسیب بافت هیپوکسیک جلوگیری کند و ایمنی کاربر را تضمین کند.
زمان ارسال: مارس-01-2021