Onlangs heeft pulsoximetrie (SpO2) heeft steeds meer aandacht van het publiek gekregen omdat sommige artsen aanbevelen dat patiënten met de diagnose COVID-19 hun SpO2-niveaus thuis controleren.Daarom is het voor veel mensen logisch om zich af te vragen: "Welke SpO2?"Voor de eerste keer.Maak je geen zorgen, lees verder en we zullen je uitleggen wat SpO2 is en hoe je het kunt meten.
SpO2 staat voor zuurstofverzadiging in het bloed. Gezonde volwassenen hebben meestal een bloedsaturatie van 95% -99% en elke waarde onder 89% is meestal reden tot bezorgdheid.
Een pulsoximeter gebruikt een apparaat dat een pulsoximeter wordt genoemd om de hoeveelheid zuurstof in rode bloedcellen te meten.Het apparaat geeft uwSpO2als een percentage.Mensen met longaandoeningen zoals chronische obstructieve longziekte (COPD), astma of longontsteking, of mensen die tijdens de slaap tijdelijk stoppen met ademen (slaapapneu), kunnen lagere SpO2-waarden hebben.Pulsoximetrie kan vroegtijdige waarschuwingsfuncties bieden voor veel longgerelateerde problemen. Daarom raden sommige artsen aan dat hun COVID-19-patiënten hun SpO2 regelmatig controleren.Meer in het algemeen meten clinici SpO2 bij patiënten vaak tijdens eenvoudige onderzoeken, omdat dit een snelle en gemakkelijke manier is om mogelijke gezondheidsproblemen te signaleren of andere ziekten uit te sluiten.
Hoewel het al sinds de jaren 1860 bekend is dat hemoglobine het bestanddeel van bloed is dat zuurstof naar het hele lichaam transporteert, zal het 70 jaar duren voordat deze kennis direct op het menselijk lichaam wordt toegepast.In 1939 ontwikkelde Karl Matthes een pionier op het gebied van moderne pulsoximeters.Hij vond een apparaat uit dat rood en infrarood licht gebruikt om continu de zuurstofverzadiging in het menselijk oor te meten.Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde Glenn Millikan de eerste praktische toepassing van deze technologie.Om het probleem van de stroomuitval van de piloot tijdens manoeuvres op grote hoogte op te lossen, verbond hij een ooroximeter (een term die hij bedacht) aan een systeem dat rechtstreeks zuurstof aan het masker van de piloot levert wanneer de zuurstofmeting te laag wordt.
Takuo Aoyagi, de bio-ingenieur van Nihon Kohden, vond de eerste echte pulsoximeter uit in 1972, toen hij een ooroximeter probeerde te gebruiken om de verdunning van de kleurstof te volgen om de output van de hartslag te meten.Toen hij een manier probeerde te vinden om de signaalartefacten, veroorzaakt door de pols van de proefpersoon, te bestrijden, realiseerde hij zich dat de ruis veroorzaakt door de pols volledig werd veroorzaakt door veranderingen in de arteriële bloedstroom.Na een aantal jaren werk was hij in staat een apparaat met twee golflengten te ontwikkelen dat veranderingen in de arteriële bloedstroom gebruikt om de zuurstofopnamesnelheid in het bloed nauwkeuriger te meten.Susumu Nakajima gebruikte deze technologie om de eerste beschikbare klinische versie te ontwikkelen en begon in 1975 met testen op patiënten. Pas in het begin van de jaren tachtig bracht Biox de eerste commercieel succesvolle pulsoximeter uit voor de markt voor ademhalingszorg.In 1982 ontving Biox berichten dat hun apparatuur was gebruikt om de zuurstofverzadiging in het bloed van onder narcose gebrachte patiënten tijdens operaties te meten.Het bedrijf ging snel aan de slag en begon producten te ontwikkelen die speciaal voor anesthesiologen waren ontworpen.De bruikbaarheid van het meten van SpO2 tijdens een operatie werd snel erkend.In 1986 nam de American Society of Anesthesiologists intraoperatieve pulsoximetrie over als onderdeel van haar zorgstandaard.Met deze ontwikkeling zijn pulsoximeters op grote schaal gebruikt in andere ziekenhuisafdelingen, vooral na de introductie van de eerste zelfvoorzienende vingertoppulsoximeter in 1995.
Over het algemeen kunnen medische professionals drie soorten apparatuur gebruiken om deSpO2van een patiënt: multifunctionele of multiparameter, patiëntmonitor, bed- of handpulsoximeter of vingertoppulsoximeter.De eerste twee typen monitoren kunnen continu patiënten meten en kunnen gewoonlijk een grafiek van veranderingen in de zuurstofsaturatie in de loop van de tijd weergeven of afdrukken.Spot-check-oximeters worden voornamelijk gebruikt voor snapshotregistratie van de verzadiging van de patiënt op een bepaald tijdstip, dus deze worden voornamelijk gebruikt voor onderzoeken in klinieken of artsenpraktijken.
Posttijd: 02-04-2021