Ostatnio pulsoksymetria (SpO2) cieszy się coraz większym zainteresowaniem opinii publicznej, ponieważ niektórzy lekarze zalecają pacjentom, u których zdiagnozowano COVID-19, monitorowanie poziomu SpO2 w domu.Dlatego wiele osób ma sens, aby zastanawiać się „Co SpO2?”po raz pierwszy.Nie martw się, czytaj dalej, a my poprowadzimy Cię przez to, czym jest SpO2 i jak je mierzyć.
SpO2 oznacza wysycenie krwi tlenem. Zdrowi dorośli mają zwykle 95%-99% wysycenia krwi, a każdy odczyt poniżej 89% jest zwykle powodem do niepokoju.
Pulsoksymetr wykorzystuje urządzenie zwane pulsoksymetrem do pomiaru ilości tlenu w czerwonych krwinkach.Urządzenie wyświetli twojeSpO2jako procent.Osoby z chorobami płuc, takimi jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), astma lub zapalenie płuc, lub osoby, które tymczasowo przestają oddychać podczas snu (bezdech senny), mogą mieć niższy poziom SpO2.Pulsoksymetria może zapewnić możliwości wczesnego ostrzegania o wielu problemach związanych z płucami, dlatego niektórzy klinicyści zalecają, aby pacjenci z COVID-19 regularnie monitorowali SpO2.Mówiąc bardziej ogólnie, klinicyści często mierzą SpO2 u pacjentów podczas prostych badań, ponieważ jest to szybki i łatwy sposób na oznaczenie potencjalnych problemów zdrowotnych lub wykluczenie innych chorób.
Chociaż od lat 60. XIX wieku wiadomo było, że hemoglobina jest składnikiem krwi, który transportuje tlen do całego organizmu, zajmie 70 lat, zanim ta wiedza zostanie bezpośrednio zastosowana w ludzkim ciele.W 1939 roku Karl Matthes opracował pioniera nowoczesnych pulsoksymetrów.Wynalazł urządzenie, które wykorzystuje światło czerwone i podczerwone do ciągłego pomiaru nasycenia tlenem ludzkiego ucha.Podczas II wojny światowej Glenn Millikan opracował pierwsze praktyczne zastosowanie tej technologii.Aby rozwiązać problem braku zasilania pilota podczas manewrów na dużej wysokości, podłączył on oksymetr uszny (termin, który ukuł) do systemu, który bezpośrednio dostarcza tlen do maski pilota, gdy odczyt tlenu spada zbyt nisko.
Bioinżynier Nihon Kohden, Takuo Aoyagi, wynalazł pierwszy prawdziwy pulsoksymetr w 1972 roku, kiedy próbował użyć oksymetru dousznego do śledzenia rozcieńczenia barwnika w celu pomiaru tętna.Próbując znaleźć sposób na walkę z artefaktami sygnału powodowanymi przez tętno podmiotu, zdał sobie sprawę, że hałas powodowany przez tętno był w całości spowodowany zmianami w przepływie krwi tętniczej.Po kilku latach pracy udało mu się opracować urządzenie o dwóch długościach fali, które wykorzystuje zmiany w przepływie krwi tętniczej do dokładniejszego pomiaru szybkości wchłaniania tlenu we krwi.Susumu Nakajima wykorzystał tę technologię do opracowania pierwszej dostępnej wersji klinicznej i rozpoczął testy na pacjentach w 1975 roku. Dopiero na początku lat 80. firma Biox wypuściła pierwszy komercyjnie udany pulsoksymetr na rynek opieki oddechowej.Do 1982 roku firma Biox otrzymała doniesienia, że jej sprzęt był używany do pomiaru nasycenia krwi tlenem u znieczulonych pacjentów podczas operacji.Firma szybko rozpoczęła pracę i zaczęła opracowywać produkty specjalnie zaprojektowane dla anestezjologów.Szybko dostrzeżono praktyczność pomiaru SpO2 podczas operacji.W 1986 roku Amerykańskie Towarzystwo Anestezjologów przyjęło śródoperacyjną pulsoksymetrię jako część swojego standardu opieki.Wraz z tym rozwojem pulsoksymetry znalazły szerokie zastosowanie w innych oddziałach szpitalnych, zwłaszcza po wprowadzeniu na rynek pierwszego samowystarczalnego pulsoksymetru na opuszkach palców w 1995 roku.
Ogólnie rzecz biorąc, lekarze mogą używać trzech rodzajów sprzętu do pomiaruSpO2pacjenta: wielofunkcyjny lub wieloparametrowy, monitor pacjenta, pulsoksymetr przyłóżkowy lub ręczny lub pulsoksymetr na palec.Pierwsze dwa typy monitorów mogą w sposób ciągły mierzyć pacjentów i zazwyczaj mogą wyświetlać lub drukować wykres zmian saturacji tlenem w czasie.Pulsoksymetry Spot-Check są używane głównie do rejestracji migawkowej saturacji pacjenta w określonym czasie, dlatego są używane głównie do badań w klinikach lub gabinetach lekarskich.
Czas publikacji: 02-02-2021