การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ

คลื่นไฟฟ้าหัวใจเป็นกระบวนการผลิตคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (ECG หรือ EKG) ซึ่งเป็นการบันทึกกราฟของแรงดันไฟฟ้าเทียบกับเวลาของกิจกรรมทางไฟฟ้าของหัวใจโดยใช้อิเล็กโทรดที่วางอยู่บนผิวหนังอิเล็กโทรดเหล่านี้จะตรวจจับการเปลี่ยนแปลงทางไฟฟ้าเล็กๆ น้อยๆ ที่เป็นผลมาจากการสลับขั้วของกล้ามเนื้อหัวใจ ตามด้วยการเปลี่ยนขั้วระหว่างรอบการเต้นของหัวใจแต่ละรอบ (การเต้นของหัวใจ)การเปลี่ยนแปลงของรูปแบบ ECG ปกติเกิดขึ้นในความผิดปกติของหัวใจหลายอย่าง รวมถึงการรบกวนจังหวะการเต้นของหัวใจ (เช่น atrial fibrillation และ ventricular tachycardia) การไหลเวียนของเลือดในหลอดเลือดหัวใจไม่เพียงพอ (เช่น กล้ามเนื้อหัวใจขาดเลือดและกล้ามเนื้อหัวใจตาย) และการรบกวนของอิเล็กโทรไลต์ (เช่น ภาวะโพแทสเซียมในเลือดต่ำและภาวะโพแทสเซียมสูง) ).

ในการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจแบบ 12 ลีดแบบทั่วไป อิเล็กโทรด 10 อันจะวางอยู่บนแขนขาของผู้ป่วยและบนพื้นผิวของหน้าอกขนาดโดยรวมของศักย์ไฟฟ้าของหัวใจจะวัดจากมุมที่แตกต่างกันสิบสองมุม ("ลีด") และบันทึกในช่วงเวลาหนึ่ง (โดยปกติคือสิบวินาที)ด้วยวิธีนี้ ขนาดและทิศทางโดยรวมของการสลับขั้วทางไฟฟ้าของหัวใจจะถูกบันทึกในแต่ละช่วงเวลาตลอดวัฏจักรหัวใจ

ECG มีองค์ประกอบหลักสามประการ: คลื่น P ซึ่งแสดงถึงการสลับขั้วของ atria;QRS complex ซึ่งแสดงถึงการสลับขั้วของโพรงและคลื่น T ซึ่งแสดงถึงการสลับขั้วของโพรง

ในระหว่างการเต้นของหัวใจแต่ละครั้ง หัวใจที่แข็งแรงจะมีความก้าวหน้าอย่างเป็นระเบียบของการสลับขั้วซึ่งเริ่มต้นด้วยเซลล์เครื่องกระตุ้นหัวใจในโหนด sinoatrial กระจายไปทั่วเอเทรียม ผ่านโหนด atrioventricular ลงไปที่มัดของ His และเข้าไปในเส้นใย Purkinje แผ่ลงไปและไปยัง ทิ้งไว้ทั่วทั้งโพรงรูปแบบการสลับขั้วที่เป็นระเบียบนี้ทำให้เกิดการติดตามคลื่นไฟฟ้าหัวใจที่มีลักษณะเฉพาะสำหรับแพทย์ที่ได้รับการฝึกอบรม คลื่นไฟฟ้าหัวใจจะถ่ายทอดข้อมูลจำนวนมากเกี่ยวกับโครงสร้างของหัวใจและการทำงานของระบบการนำไฟฟ้าเหนือสิ่งอื่นใด ECG สามารถใช้วัดอัตราและจังหวะของการเต้นของหัวใจ ขนาดและตำแหน่งของห้องหัวใจ การปรากฏตัวของความเสียหายต่อเซลล์กล้ามเนื้อหัวใจหรือระบบการนำไฟฟ้า ผลกระทบของยารักษาโรคหัวใจ และการทำงาน ของเครื่องกระตุ้นหัวใจแบบฝัง

https://en.wikipedia.org/wiki/Electrocardiography